Uzasadnienie wyroku w sprawie Dariusza Sochy

Limanowa. Przeczytaj uzasadnienie sądu pracy w sprawie z powództwa Dariusza Sochy o przywrócenie do pracy na stanowisku dyrektora Szpitala Powiatowego w Limanowej. Sprawa toczyła się przeciwko Szpitalowi Powiatowemu w Limanowej.

O sprawie pisaliśmy w artykule "Dariusz Socha przegrał w sądzie pracy". Później powiat opublikował uzasadnienie sądu w tej sprawie, który oddalił w całości powództwo byłego dyrektora Szpitala Powiatowego w Limanowej.

W uzasadnieniu wyroku czytamy m.in.:

- Skoro Powiat nie był zadowolony ze sposobu zarządzania szpitalem realizującym jedno z podstawowych zadań powiatu, to w ocenie Sądu miał pełne prawo do odwołania powoda z zajmowanej funkcji(...) Zgodnie z przepisem art. 70 § 1 kp pracownik zatrudniony na podstawie powołania może być w każdym czasie - niezwłocznie lub w określonym terminie - odwołany ze stanowiska przez organ, który go powołał. Odwołanie skutkujące wypowiedzeniem zawartej umowy o pracę, nie wymaga podawania przez uprawniony organ przyczyn tego odwołania. Powoduje to z kolei, iż nie ma potrzeby odnoszenia się do podnoszonych przez strony motywów odwołania oraz rozważania, czy istniały podstawy do odwołania. Kompetencja do odwołania pracownika zastrzeżona jest do wyłącznej kompetencji organu powołującego i to ten organ ustala we własnym zakresie, jakimi kryteriami będzie się w tym zakresie kierował. Tak jak uprawniony organ nie musi się "tłumaczyć" z faktu powołania danej osoby na stanowisko dyrektora, tak samo nie musi tego czynić w przypadku odwołania z tego stanowiska. Jest to immanentna cecha stosunków pracy nawiązanych na podstawie powołania. Pracownik musi liczyć się z możliwością odwołania z zajmowanego stanowiska w każdym czasie”.

Sąd nie znalazł podstaw do domagania się przez Dariusza Sochę przywrócenia do pracy na stanowisko dyrektora oraz wypłaty odszkodowania.

„(...) Sąd w całości podziela stanowisko strony pozwanej, że żądanie powoda w zakresie dotyczącym restytucji stosunku pracy jest sprzeczne z jego społeczno - gospodarczym celem (…) Zdaniem Sądu taka treść żądania jest wyrazem czysto ambicjonalnego nastawienia powoda, nie stanowi zaś wyrazu rzeczywistej chęci powrotu do pracy w pozwanym szpitalu. Przede wszystkim należy tutaj zwrócić uwagę na fakt podpisania porozumienia rozwiązującego stosunek pracy, to, że strony od niego odstąpiły jest w tym przypadku bez znaczenia. Istotne jest to, że powód sam wyraził swoją wolę odnośnie braku chęci pracy w szpitalu. Nie wydarzyło się nic takiego, co miałoby wpływ na zmianę tego nastawienia. Poza tym istota powołania jest właśnie taka, że w przypadku odwołania wyłączone jest uprawnienie do żądania przywrócenia do pracy. Jeśli podmiot odwołujący nie widzi możliwości ponownego powołania, czy też cofnięcia oświadczenia odwołania, to Sąd nie ma takiego uprawnienia, by ten stosunek reaktywować. Tym bardziej, iż powodem odwołania ze stanowiska nie były okoliczności związane z faktem pełnienia przez powoda funkcji radnego, ale były to okoliczności czysto merytoryczne.(…)”

„(…) Nie znalazł Sąd również podstaw do zasądzenia jakiegokolwiek odszkodowania z tytułu  rzekomo wadliwie rozwiązanego stosunku pracy. Skoro istniały podstawy do odwołania powoda, organ uprawniony podjął taką decyzję, to nie uprawniania to powoda do żądania odszkodowania tylko dlatego, iż rada gminy, której jest członkiem sprzeciwiała się jego zwolnieniu. Jak wskazano powyżej nie było podstaw do takiego stanowiska Rady Gminy. Żądanie odszkodowania jest w tym przypadku ewidentnie sprzeczne z art. 8 kp. (…)”

Sąd odniósł się do sprawy uchwały Rady Gminy Tymbark, która odmówiła zgody na odwołanie Dariusza Sochy. Sąd stwierdził, że Rada nie miała do tego podstaw.

„W ocenie Sądu, mając na uwadze podstawę nawiązania stosunku pracy oraz charakter i ilość zarzutów kierowanych do powoda jako dyrektora Szpitala, Rada Gminy nie miała podstaw do odmowy wyrażenia zgody na odwołanie powoda z zajmowanej funkcji. Należy przypomnieć, iż Rada Gminy nie jest pracodawcą powoda i jej działanie nie może naruszać słusznego interesu pracodawcy, ani wyłączać jego uprawnień, w tym związanych z możliwością doboru kadry pracowniczej.(…)Należy,  zdaniem Sądu wskazać, że nie istniały podstawy po stronie Rady Gminy Tymbark do odmowy wyrażenia zgody na rozwiązanie stosunku pracy z powodem. W ocenie Sądu wartością nadrzędną, która została tu w oczywisty sposób naruszona, jest zasada równości wobec prawa. W przedmiotowej sprawie odmowa rozwiązania stosunku pracy z radnym prowadzi do nieuzasadnionego uprzywilejowania radnego, jego sytuacja pracownicza jest o wiele korzystniejsza niż innego pracownika, niebędącego radnym. Pracownik niebędący radnym zatrudniony na podstawie powołania nie będzie mógł bowiem skutecznie dochodzić przed sądem pracy jakichkolwiek roszczeń w sytuacji odwołania go ze stanowiska, oczywiście pod warunkiem zaistnienia wszystkich przesłanek z kodeksu. Radny-pracownik natomiast w takiej sytuacji "zachowa" pracę. Jak wskazuje się w doktrynie należy postawić pytanie, czy istnieje jakieś uzasadnienie dla takiego stanu rzeczy? Czy nie jest to właśnie niebezpieczne zbliżanie się do udzielania radnemu-pracownikowi "koleżeńskiego immunitetu"? Czy taka sytuacja nie powoduje wyróżnienia "równiejszych" ze zbioru równych? Wskazywała również pozwana strona na te okoliczności w toku procesu. W niniejszej sprawie brak było prawnego uzasadnienia dla takiej ochrony stosunku pracy radnego. Nie taki jest sens i cel art. 25 ust. 2 ustawy o samorządzie gminnym. Zapewnienie nieskrępowanej możliwości wykonywania mandatu radnego gminnego nie może oznaczać jego pracowniczego uprzywilejowania, w sytuacji gdy ustawodawstwo prawa pracy zezwala na pozbawienie pracownika ochrony trwałości stosunku pracy(...)”

Tym samym uchwala Zarządu Powiatu Limanowskiego nie naruszyła przepisów ustawy o samorządzie gminnym.

Sąd odniósł się także do roli mec. K.S.  w przedmiotowej sprawie. „Sąd pozostawia również bez szerszego komentarza zachowanie mecenasa K. S., który będąc w ewidentnym konflikcie interesów w sposób aktywny brał udział w opracowywaniu uzasadnienia uchwały Rady Gminy, ocenę, czy jest to zgodne z etyką i zasadami deontologii wykonywania zawodu radcy prawnego należy pozostawić właściwym organom samorządu zawodowego”.

Sąd zasądził na rzecz strony pozwanej poniesione przez nią koszty procesu, na które złożyło się wynagrodzenie zawodowego pełnomocnika - 360 zł.

Przeczytaj pełną treść wyroku i uzasadnienia

(Źródło: Powiat Limanowski)

Według czwartkowych wypowiedzi rzecznika Sądu Okręgowego w Nowym Sączu, wbrew informacjom starosty z sesji Rady Powiatu orzeczenie to nie jest prawomocne. - W chwili obecnej jeszcze nie, bo nie upłynął termin na złożenie apelacji dla jednej i drugiej strony - odpowiedziała w czwartek na nasze pytanie Lucyna Franczak.

(Aktualizacja 9:30)