twoje konto
17° dziś 15° jutro
Sobota, 23 sierpnia Róża, Apolinary, Filip, Miła
kino apteki powietrze kamera Msze św.
Strona główna Nie samym chlebem Znajomy Ewy Harsdorf będzie miał w Nowym Sączu wystawę - wernisaż prac Zbigniewa Borowskiego

Znajomy Ewy Harsdorf będzie miał w Nowym Sączu wystawę - wernisaż prac Zbigniewa Borowskiego

Znajomy Ewy Harsdorf będzie miał w Nowym Sączu wystawę - wernisaż prac Zbigniewa Borowskiego
Opublikowano  Zaktualizowano 

9 grudnia (piątek) o godz. 17.00 w Domu Gotyckim przy ul. Lwowskiej 3 w Nowym Sączu odbędzie się wernisaż pt. 'Zbigniew Borowski. Rzeźba, malarstwo, rysunek'.

Zbigniew Borowski urodził się w Strzałkowie koło Wrześni 10 kwietnia 1905 roku. Uczęszczał do szkoły powszechnej w Strzałkowie oraz do gimnazjum klasycznego w Gnieźnie. W 1934 r. rozpoczął studia na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie, wybierając dwie specjalności: rzeźbę i malarstwo. Jego profesorami byli: Stanisław Horno-Popławski (rzeźba), Tymon Niesiołowski, Anatol Szturman, Bronisław Jamontt (malarstwo), Jerzy Hoppen, Ludomir Ślendziński (rysunek), Jan Bułhak (fotografia). W 1936 r. odbył podróż do Berlina, gdzie zwiedzał muzea. W 1937 r. Wydział Sztuk Pięknych Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie zdobył Grand Prix na Światowej Wystawie Szkół Artystycznych w Paryżu. Wśród prezentowanych prac znalazły się także fotografie Zbigniewa Borowskiego. W ramach pracy dyplomowej wykonał projekt fontanny z rzeźbą św. Krzysztofa, który został zaakceptowany przez Zarząd Miasta Wilna, jednak nie zrealizowany z powodu wybuchu II wojny światowej. Doceniając talent i pracowitość Zbigniewa Borowskiego powierzono mu w 1939 roku zorganizowanie pracowni brązowniczo-odlewniczej przy Wydziale Sztuk Pięknych.
Wojna zniweczyła wiele planów artysty, przede wszystkim nie dokończył studiów. W 1940 r. opuścił Wilno i usiłował się przedostać na neutralnym szwedzkim frachtowcu na Zachód, został jednak zatrzymany i przewieziony do żołnierskiego obozu jeńców wojennych Lager Sandbostel, a następnie do Stalagu XA Schleswig.
W obozie Borowski ciężko zachorował. W grudniu 1941 r. zwolniono go z niewoli, ponieważ był niezdolny do pracy. Po powrocie do kraju pracował w Siedlcach.
W wolnych chwilach malował. W 1944 r. przez kilka miesięcy uczestniczył w pracach zespołu profesora Stanisława Lorentza, pomagając w ratowaniu zbiorów Muzeum Narodowego w Warszawie. Po wojnie zaangażował się w działalność Związku Polskich Artystów Plastyków.
W 1946 roku przeniósł się do Torunia, gdzie na Uniwersytecie im. Mikołaja Kopernika kontynuował przerwane przed wojną studia, równocześnie będąc asystentem w katedrze rzeźby u prof. Stanisława Horno-Popławskiego. Tam też uzupełnił studia z ochrony zabytków i zabytkoznawstwa, dodatkowo z archeologii
i etnografii. Dyplom z rzeźby uzyskał w 1951 roku. Z powodu pogarszania się stanu zdrowia, lekarze zalecili mu przeprowadzenie się na południe Polski.
W 1952 r. zamieszkał w Nowym Sączu. Zaangażował się w działalność nowosądeckiego oddziału ZPAP oraz Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych. W 1957 roku Zbigniew Borowski objął stanowisko kierownika Muzeum w Nowym Sączu.
Za jego kadencji został gruntownie wyremontowany Dom Gotycki, gdzie urządzono pierwszą stałą ekspozycję i siedzibę główną Muzeum. Borowski przyczynił się do uporządkowania zbiorów, opracowania inwentarzy muzealiów oraz powiększenia kolekcji zbytków. Wygłaszał prelekcje w szkołach, klubach, w domach wczasowych, popularyzując zbiory muzealne i historię regionu.
Zachowany dorobek artystyczny Borowskiego jest nieduży, przepadły prace z okresu wileńskiego oraz portrety rysunkowe współwięźniów z niemieckiego stalagu. Najwięcej zachowało się prac z okresu powojennego: szkice, rysunki, rzeźby, obrazy. Artysta w rzeźbie portretowej wykorzystywał formę realistyczną lecz uproszczoną o miękkim modelunku bez ostrych, kanciastych wcięć w materiale. Powierzchnie rzeźb są gładkie lub lekko chropowate. Przy oszczędnych środkach wyrazu świetnie potrafił uchwycić oraz oddać cechy osoby portretowanej. Borowski interesował się zagadnieniem ruchu, co jest widoczne chociażby w rzeźbach „Bachus XX wieku” czy „Pchnięcie kulą”. Forma tych prac jest mocno syntetyczna, a jednocześnie dynamiczna. Tematami jego nielicznych prac malarskich są pejzaże, portrety i autoportrety. Stosował mocne pociągnięcia pędzlem, przy czym faktura obrazów jest wyrazista lub gładka, a kolorystyka przygaszona.
Zbigniew Borowski zmarł 27 czerwca 1966 r. Został pochowany na cmentarzu w Trzetrzewinie koło Nowego Sącza w grobowcu zaprojektowanym przez jego koleżankę Ewę Harsdorf, znaną sądecką malarkę.
Wystawę zorganizowano w pięćdziesiątą rocznicę śmierci Zbigniewa Borowskiego. Zaprezentowane dzieła pochodzą ze zbiorów rodziny artysty i Muzeum Okręgowego w Nowym Sączu.
Źródło i fot. Muzeum Okręgowe w Nowym Sączu.
Zobacz również:

Komentarze (0)

Nie dodano jeszcze komentarzy pod tym artykułem - bądź pierwszy
dodaj komentarz
Zgłoszenie komentarza
Komentarz który zgłaszasz:
"Znajomy Ewy Harsdorf będzie miał w Nowym Sączu wystawę - wernisaż prac Zbigniewa Borowskiego"
Komentarz który zgłaszasz:
Adres
Pole nie możę być puste
Powód zgłoszenia
Pole nie możę być puste
Anuluj
Dodaj odpowiedź do komentarza:
Anuluj

Może Cię zaciekawić

Sport

Pozostałe

Najnowsze artykuły
Najpopularniejsze artykuły
Twój news: przyślij do nas zdjęcia lub film na kontakt@limanowa.in