To jest prawdziwy cud

Nowy Sącz. 20 sierpnia był gorącym letnim dniem. Kasia miała na sobie krótkie spodenki i koszulkę. Wyjechali motocyklem spod bloku około godziny 17.15. Mieli odwiedzić kolegę na Helenie...

Nie wiadomo, dlaczego znaleźli się w Ptaszkowej? Chwilę przed wyjściem Marek Bieszczad zapytał córkę, czy musi jechać? Dzień wcześniej zażywała aspirynę, była lekko przeziębiona. O 17.59 dwóch policjantów zapukało do drzwi:

- Czy pan jest ojcem Katarzyny Bieszczad?

*
Kilka dni po wypadku Wojciech Kudyba w studiu Regionalnej Telewizji Kablowej zaapelował łamiącym się głosem:

- Stan Kasi Bieszczad jest bardzo ciężki. Lekarze mówią o wyczerpaniu się możliwości medycyny. Możemy jej pomóc już tylko modlitwą. W kaplicy szpitalnej o godz. 20 zbierają się osoby, chcące pomodlić się za Kasię. Do modlitwy może przyłączyć się każdy, gdziekolwiek jest.

O wypadku i Kasi mówi już całe miasto.

*
1 grudnia rano w domu Bogusławy i Marka Bieszczadów dzwoni telefon.

- Tatusiu to do ciebie – słychać dziewczęcy głos w słuchawce.

Kasia od kilku dni jest już w domu. Właśnie wyszedł rehabilitant, z którym codziennie cierpliwie ćwiczy. Lewa strona odzyskała już pełną sprawność. Prawa noga – ta, która miała otwarte złamanie – jeszcze się nie zgina. Powoli zabliźnia się po oparzeniu. Gdyby miała wówczas na sobie długie spodnie, topiący się materiał przykleiłby się do ciała.

*
Wtedy, 20 sierpnia, policjanci w przedpokoju mieszkania przy ul. Lwowskiej, powiedzieli tylko, że Kasia miała wypadek i jedzie do szpitala. Zapytali jeszcze jej rodziców, czy nie wiedzą, kto kierował motorem?

- Czy on też jedzie do szpitala – zapytał Marek Bieszczad. – Nie, nie jedzie – odpowiedź policjanta nie pozostawiała wątpliwości. Kilka dni po wypadku Bieszczadowie byli w Ptaszkowej, w miejscu gdzie Kasia z kolegą wbili się pędzącym motocyklem pod skręcający traktor.

*
Niemal dokładne cztery miesiące po tamtym dramatycznym apelu telewizyjnym Wojciech Kudyba w świątecznym programie, w tym samym studiu powie:

- Nie jestem lekarzem, słucham jedynie specjalistów. Oni zaś mówią, że przypadek Kasi Bieszczad przekroczył oczekiwania medycyny. Wstępne diagnozy mówiły, że nie ma szans przeżyć, że w najlepszym przypadku będzie roślinką. Dziś bardzo szybko wraca do zdrowia. Wczoraj przy mnie zgięła pierwszy raz prawą rękę w łokciu. Nie umiem o tym wszystkim powiedzieć inaczej jak tylko, że to jest prawdziwy cud!

*
W dniu wypadku Bieszczadowie byli przy córce w szpitalu do północy. O 2.30 w domu telefon postawił ich na równe nogi.

- Dzwonili ze szpitala. Pierwszy raz pomyślałem wtedy, że Kasia zmarła – opowiada Marek Bieszczad. Dostała wewnętrznego krwotoku, potrzebna była zgoda na operację.

- Już wcześniej powiedziano nam, żebyśmy nie robili sobie wielkich nadziei, bo uszkodzony kręgosłup i krwiaki mózgu nie rokują dobrze – wspomina Bogusława Bieszczad.

*
W grudniu po powrocie do domu Kasia zapytała, jaki miała wypadek – samochodem czy na motorze? Nie pamięta, co się wydarzyło. Nie pyta o Szymka. Czy wie, że kolega nie żyje? Lekarze zapowiadali, że wydarzenia sprzed samego wypadku będzie pamiętać najsłabiej.

Jeszcze w szpitalu w Krynicy, kiedy patrzyła w telewizor, Marek Bieszczad zapytał ją:

- Wiesz Kasiu, kto to jest?

- Tusk.

- A jak ma na imię?

- Donald.

- A wiesz, kim on jest?

- Premierem Polski.

- A kto jest prezydentem?

- Lech Kaczyński.

- Kasiu, pan Lech Kaczyński nie żyje, zginął w katastrofie samolotu.

- Tatusiu, Lech Kaczyński żyje.

*
Kiedy Kasia obudziła się po pierwszej operacji, każde oko uciekało jej w inną stronę. To był straszy widok. Nogi nie reagowały na ukłucia. Rokowania mówiły, że nawet jeśli przeżyje, może być sparaliżowana od pasa w dół.

- Ani przez moment nie pomyślałam, że Kasia nie przeżyje, choć wiem, że znajomi odbierali telefony z pytaniem, czy to prawda, że Kasia zmarła – opowiada Bogusława Bieszczad.

Po tamtej operacji Bieszczadowie w pierwszej chwili pomyśleli, że trzeba będzie szukać mieszkania na parterze. Żeby łatwiej było wjeżdżać wózkiem.

- Wczoraj Kasia wchodziła ze mną po schodach do domu – cieszy się sąsiad Wojciech Kudyba.

*
Kilka dni po operacji Bieszczadowie przeżyli pierwszy cud.

- Byliśmy zaskoczeni ile ludzi nas wspiera – wspominają. – Najpierw do kaplicy szpitalnej, a potem do naszego mieszkania przychodzili sąsiedzi, żeby się z nami modlić codziennie wieczorem. Niektórzy byli u nas po raz pierwszy, choć znaliśmy się od lat. Dzwoniły do nas nieznajome osoby, które chciały pomagać finansowo. Operacja kręgosłupa miała być przeprowadzona w Tarnowie, ale tam się ciężko było choćby dodzwonić. Dopiero Staszek Śmierciak skontaktował nas z senatorem Kogutem. Pojechaliśmy do Stróż, akurat była kampania wyborcza. Trwała przedwyborcza gorączka, ludzie biegali po sztabie z plakatami, a senator wydzwaniał w sprawie operacji Kasi do Tarnowa.

*
17 października o 11.58 już w Krynicy, Kasia powiedziała pierwsze słowo: „Kaaaasiaaaa”. Po tracheotomii, czyli zrobieniu nacięcia w szyi, którędy wprowadzono rurkę ułatwiającą oddychanie, miała się uczyć od nowa mówić.

Marek Bieszczad sfilmował niemal cały pobyt córki w szpitalu. Kasia patrzy teraz na dziewczynę na ekranie, jakby to był ktoś inny. Tamtej osobie podłączonej do jakiejś aparatury, oplecionej rurkami i ledwo przekręcającej głowę na poduszce lecą łzy po policzkach. Dziewczyna przed telewizorem cały czas się uśmiecha.

*
Kasia od wypadku nie pamięta o wielu rzeczach. Zapomniała, że nie lubiła miodu. Dzisiaj zachwyca się, jaki miód jest słodki i pyszny. Pyta rodziców o wszystko, nawet o rzeczy bardzo intymne, o których kiedyś nie rozmawiała. Za to pamięta wszystkie akordy i kiedy siada do organów, to potrafi sprawną lewą ręką dograć sobie brakujące dźwięki, które powinny wydobywać się spod prawej ręki. Ale nad prawą ręką trzeba jeszcze popracować.

- Czujemy się jakbyśmy mieli znowu w domu małe dziecko, a nie 18-letnią kobietę – żartuje Bogusława Bieszczad. Kasia w maju miała zdawać maturę. Już wiadomo, że najwcześniej przystąpi do niej w 2013 roku.

- No to jestem rok w plecy – westchnęła któregoś dnia.


TUTAJ przeczytasz więcej o Kasi Bieszczad.


Na zdjęciu Kasia Bieszczad codziennie cierpliwie ćwiczy z rehabilitantem.

Kobiety na traktorach Powrót na kierownicze stanowisko w policji