Podążają śladami przodków

Nowy Sącz. W I liceum Ogólnokształcącym gościła grupa 63 Izraelczyków o polskich korzeniach. Pod hasłem „Zachować pamięć” młodzi ludzie, starali się zgłębić historię przodków oraz poznać obyczaje i kulturę, której dotąd uczyli ich dziadkowie.

- Cały program jest pokłosiem rządowej umowy o wymianie kulturalnej, oświatowej i edukacyjnej pomiędzy Polską a Izraelem – mówi koordynator wymiany, Jakub Bulzak. - Ministerstwo Kultury we współpracy ze stroną izraelską stworzyło program mający na celu zapoznanie młodych ludzi z kulturą i historią obu narodów. Jesteśmy bardzo dumni z tego, że nasze szkoły zostały ze sobą skojarzone. Dzięki temu możemy tu dziś być i brać udział w zajęciach właśnie w ramach tego programu.

Grupa z Izraela liczy 50 uczniów oraz 13 nauczycieli i opiekunów.

- Nastroje uczestników są bardzo optymistyczne. Wcześniej, aby ułatwić komunikację z naszymi gośćmi założyliśmy grupę na facebooku, dzięki czemu trochę się już poznaliśmy. Teraz po odnalezieniu znajomych twarzy, jak widać, obie grupy znalazły wspólny język i świetnie się rozumieją, mimo pewnej bariery językowej – dodaje Jakub Bulzak.

Tygodniowa przygoda Izraelczyków w Polsce rozpoczęła się 1 listopada pobytem w Łodzi. Następnie udali się do Warszawy, gdzie zwiedzili najważniejsze miejsca związane z historią Żydów – dzielnicę żydowską oraz ruiny getta. W Nowym Sączu odwiedzili między innymi Dawną Synagogę i cmentarz żydowski. Uczestniczyli też w warsztatach edukacyjnych w budynku I Liceum Ogólnokształcącego. Wczoraj po południu natomiast udali się do Krynicy, a stamtąd do Krakowa i Oświęcimia, gdzie zakończą swoją wizytę.

Jak mówią sami goście, którzy są zadowoleni z pobytu, mają nadzieję, że to nie ich ostatnia wizyta w Polsce.

- Co prawda wśród nas funkcjonuje wiele stereotypów o różnych narodach, większość z nich ze względu na zaszłości historyczne dotyczy Niemców, jednak przyjmują one bardziej rolę żartów. O Polakach dominuje ogólna opinia, że uwielbiają narzekać, wszystkie potrawy muszą zawierać sól, a babcie nadmiernie troszczą się o wszystkich i nie potrafią zrozumieć, że ktoś nie jest głodny – śmieją się Shahar i Aida. - Jednak ludzie, z którymi my mamy styczność podczas tego pobytu są naprawdę bardzo mili, więc nie możemy powiedzieć, czy tak jest w rzeczywistości. Nie spotkaliśmy się też z jakimikolwiek objawami antysemityzmu, mimo że poznając naszą historię dużo o tym słyszeliśmy.

- Słyszałem podobne opinie i mogę potwierdzić ich prawdziwość, ponieważ moja babcia wyjechała z polski w latach 60-tych. Nie potrafię przekonać jej, że nie jest mi zimno, albo że nie jestem głodny, ale taka troska o innych to raczej dobra cecha – dodaje Nadiv, który z dumą przyznaje, że dziadkowie nauczyli go kilku słów po polsku.

Kard. Ryś: Kościół zawsze będzie się sprzeciwiał banalizacji seksu Od stycznia wnioski o rentę wdowią. Limanowski ZUS tłumaczy