"Latające czołgi" od kilku dni na niebie nad Limanowszczyzną

Od kilku dni na niebie nad Limanowszczyzną mieszkańcy mogą podziwiać „latające czołgi” – wojskowe śmigłowce Mi-24. W okolicy trwają bowiem ćwiczenia Grupy Śmigłowców Bojowych z 1. Brygady Lotnictwa Wojsk Lądowych. Ich piloci trenują loty w terenie górzystym.

W pierwszej dekadzie lipca w Łososinie Dolnej stacjonuje Grupa Śmigłowców Bojowych z 1. Brygady Lotnictwa Wojsk Lądowych. Grupa śmigłowcowa korzysta z lotniska aeroklubowego w Łososinie Dolnej.

Celem pobytu jest szkolenie załóg śmigłowców w wykonywaniu lotów w terenie górzystym. Odbywają się one m.in. nad Limanowszczyzną. Widok wojskowych maszyn, przelatujących nad Limanową i okolicami na dosyć niskim pułapie, budzi od kilku dni spore zainteresowanie mieszkańców.

– Jest to planowe, rutynowe szkolenie celem którego jest podnoszenie kwalifikacji personelu latającego – odpowiada na nasze pytania rzecznik prasowy, wz. st. chor. sztab. Marek Grzębski.

Ostrzeżenie IMGW: Zawieje i zamiecie śnieżne Internetowa transmisja budżetowej sesji

Wojsko nie udziela bardziej szczegółowych informacji na temat działań. Nieoficjalnie udało nam się ustalić, że ćwiczenia mają się odbywać jeszcze w dniu jutrzejszym, jak również to, że elementem ich scenariusza są m.in. lądowania na stokach Mogielicy (1171 m n.p.m.), najwyższym wzniesieniu w Beskidzie Wyspowym.

Maszyny, które można zobaczyć na niebie nad Limanowszczyzną to Mi-24 Hind, nazywane „latającymi czołgami”. To wielozadaniowy śmigłowiec bojowy radzieckiej kontrukcji. Jego głównym zadaniem jest wsparcie piechoty z powietrza oraz desant ośmioosobowej grupy żołnierzy z pełnym wyposażeniem. Wojsko Polskie wykorzystuje te helikoptery od końca lat 70. ubiegłego wieku. Obecnie, armia posiada około 30 tych maszyn, w dwóch wersjach: Mi-24W (stacjonujące w 56 Bazie Lotniczej w Inowrocławiu) oraz Mi-24D (stacjonujące w 49 Bazie Lotniczej w Pruszczu Gdańskim).

W ćwiczeniach biorą też udział załogi śmigłowców Mi-2. To z kolei średni śmigłowiec wielozadaniowy, zaprojektowany w ZSRR, a produkowany w Polsce, nazywany potocznie „czajnikiem”.