Bohater z Rożnowa – z wizytą u zdobywcy Berlina

Pan Władysław Bednarski jest jedynym żyjącym na Sądecczyźnie zdobywcą Berlina 8 maja 1945 r. Dziś, w rocznicę zakończenia II wojny światowej wojsko polskie złożyło mu hołd.

W piątek, 8 maja, w dniu 70. rocznicy zwycięstwa nad Hitlerem, Władysława Bednarskiego w malowniczym zakątku nad „woprówką” w Rożnowie odwiedził wysłannik administracji wojskowej w Nowym Sączu, mjr Krzysztof Cabała. Gospodarz, człowiek wyjątkowo skromny, nie ukrywał zaskoczenia. Również niewielu sąsiadów i mieszkańców letniska nad jeziorem wie, że wśród nich od wielu żyje autentyczny bohater wojenny, którego wspomnienia mogłyby posłużyć na scenariusz do sensacyjnego filmu akcji.
„To dzięki takim żołnierzom jak Pan, Wojsko Polskie było w tym trudnym czasie silne duchem i odwagą. To wielki zaszczyt dla naszego regionu, że jego mieszkańcem jest bohater narodowy – żołnierz 1 Armii Wojska Polskiego, zdobywca Berlina. Dziś żyjemy w wolnej Polsce, jednak zawsze będziemy pamiętać, że spokój i bezpieczeństwo naszego kraju zawdzięczamy odważnym – taki jak Pan” – oto słowa wdzięczności skierowane do wojaka-weterana z Rożnowa.
Pan Władysław jest jedynym żyjącym na Sądecczyźnie zdobywcą Berlina 8 maja 1945 r. Mimo sędziwego wieku (ponad 91 lat) cieszy się znakomitym zdrowiem, jeździ autem (prawo jazdy zrobił w 1942 r. we Lwowie!) po sprawunki z tzw. Osiedla Francuskiego nad zaporą do sklepu w centrum wsi, uprawia wzorowo przydomową działkę.
Gdy po sforsowaniu zaciekłego oporu niemieckiego w berlińskiej dzielnicy Tiergarten wjeżdżał do centrum stolicy III Rzeszy, jego o dwa lata starszy brat Kazimierz, żołnierz armii Andersa, uczestnik bitew pod Tobrukiem i Monte Cassino, świętował pod słonecznym niebem Italii zakończenie wojny z kolegami z Brygady Karpackiej (potem wyemigrował do Argentyny, gdzie niedawno zmarł). Rodzice nie mieli pojęcia, co się od początku wojny dzieje z ich synami.
Władysław Bednarski urodził się 10 marca 1924 r. w Marcinkowicach, młodość spędził wraz z rodzicami pracującymi w kopalniach nafty w Borysławiu k. Drohobycza. W latach 1944–1945 był żołnierzem (kierowcą samochodowym) 1. Armii Wojska Polskiego, konkretnie 2. dywizjonu 23. pułku artylerii 6. dywizji. Przeszedł szlak bojowy na trasie: Przemyśl – Lublin – Mińsk Mazowiecki – Warszawa – Wał Pomorski – Kołobrzeg – Berlin – Łaba. Z wojska w stopniu kaprala zdemobilizowano go dopiero w 14 lutego 1947 r. Posiada wiele odznaczeń m.in. Krzyż Walecznych, Medal za Warszawę, Medal za Odrę, Nysę i Bałtyk, Medal za Berlin, Medal Zwycięstwa i Wolności.
Po wojnie przez 40 lat pracował w elektrowni w Rożnowie. Jeździł służbowo m.in. autem Willys i Warszawą. W 1963 r. Fabryka Samochodów Osobowych na Żeraniu nagrodziła go złotym zegarkiem za ponadnormatywny przebieg (280 tys. km bez kapitalnego remontu). To był nie lada wyczyn na tamte czasy…

Jerzy Leśniak

Wieczorny spacer z lampami naftowymi otworzy Limanowski Szlak Nafty Nowy most i przebudowa skrzyżowania - podpisanie umowy